Als uitverkoren mazzelpineut was Fombeau de Frambois
faalmachtig als geen ander, het doen van laten en
het laten van doen bracht al het wenselijke voort…
Zij/Hij/Het/… Fombeau dus, wisselde per etmaal van geslacht
of liet welke vermeende geaardheid dan ook
in het midden, waar het ontsprongen dansjes deed,
geheel aanhankelijk aan hoe of welke waanwind er nu weer waaide.
Als overtuigd aanhanger van ‘de these van Hypo’ aangaande:
‘Wat Dan Ook…’ en om daar dan speculaties van te bakken…
hulde Fombeau de Frambois zich liefst in wandelwol,
droeg weerloos kruinschoeisel en was in het zeldzame bezit
van geen enkele rolkoffer.
Mazzelpineuten werden doorgaans geboren en opgetogen in Zonderland
ten zuiden van Schootoord.
Fombeau offerde daar van jongsaf erbarmzalige korrelgodjes op het fornuisaltaar
aan de Gleufhaven waar dagelijks gebulte schepen der woestijn aanmeerden
die daar hun buitenaards geheime ladingen losten op de kade van openbaring.
Als Mazzelpineut voerde Hij/Zij/Het een uitgesproken tong van geest,
die bestond uit fijngepureerde atomenwolken gedachtengas
of denkdamp zoals de Zonderlozen dat zogenaamd noemen.
Een gas dat regelmatig olifantomen van reeds ontschapen werelden
voortbracht, hetgeen in geen enkele geestfles meer paste.
Dankzij het jaloersmakende bezit van een muggemaag
at Fombeau mondjesmaat dove boeketten Dagdauw met teugjes vaaswater.
Als voorzanger(es) van ‘het genootschap van de Raapsteen’
dat tijdblindheid nastreefde, zong Fombeau bij wijlen euforische lamento’s
voor alle ongeborenen die zich alvast konden verheugen op nog
ongekende belevingswerelden. Volgens ‘de these van Hypo’ kon dit bestaan
van alles betekenen, althans, aldus het vluchtige gedachtengas van Fombeau.