In mijn verbeelding die België heet, spreekt men soms van de Oerbang.
(Waarschijnlijk een samentrekking van de begrippen Big Bang en Oerknal.)
Uitspraken over het onvoorstelbare begin van de kosmos leiden tot nog meer onvoorstelbaarheden.
De wetenschappelijke grootheid der grootheden, die het heelal deed ontstaan.
Om daar iets zinnigs over te zeggen moet je van goeden huize komen.
De datering alleen al heeft een marge van miljoenen jaren, zo niet miljarden.
Bij duizend raak ik de tel al kwijt en wat er vorige maand gebeurde weet ik nu al niet meer precies.
Een Vlaamse professor in de astronomie hield op tv een — voor mij als leek — ondoorgrondelijk betoog.
De geleerde deed, als serieus wetenschapper, geen moeite om de stof te populariseren.
Na afloop keek hij alsof het allemaal zo evident was als donkere nacht.
Het feit dat hij het daar stond te vertellen diende als levend bewijs dat de Oerbang gebeurd was, anders had hij daar niet gestaan.
De interviewer die het betoog kernachtig wilde samenvatten vroeg na afloop: “Ge vond de Oerbang te?”
Even leek de professor van zijn stuk en hervatte zich.
“Maar natuurlijk,” zei hij.
“Dat vind ik niet alleen, het staat gewoon onomstotelijk vast dat de Oerbang te … was.
Als de Oerbang al niet te … was, wat zou dan wel te … kunnen zijn?
Te veel om op te noemen, te mooi om waar te zijn, te groot om te vatten, te gek voor woorden.
Te onwaarschijnlijk om te kunnen bestaan.”
“Dit lijken mij mooie woorden om mee af te ronden,” zo sloot de interviewer af.
“Of mag ik nog één laatste vraag… wat was er dan vòòr de Oerbang begon?”
“Het spijt mij zeer,” sprak de professor, “maar nu gaat u echt te ver.”
“Maar mijn zoontje van zeven stelt mij aldoor dat soort vragen,” drong de ondervager aan.
“Awel, ik zou u gaarne ter wille zijn, maar ach, laat ik het zo zeggen…
Feitelijk kunt ge aannemen dat er vòòr de Oerbang een soort bouillonblokje was waar de uiteindelijke oersoep van getrokken is, aangelengd met zeeën van ruimte en tijd.
Planeten drijven daarin als soepballetjes rond.”
De professor betreurde meteen dat hij zich had laten verleiden tot het populariseren van wat hem het meest heilig was.
Het zoontje van de interviewer was het echter helemaal eens met z’n vaders samenvatting.
“De oerbang is te …”