Scheve tanden kunnen niet meer door de beugel.
Ik heb van mijn ouders scheve tanden geërfd, hoewel ze beiden een te regelmatig kunstgebit bezaten.
Naar de tandarts gingen ze nooit, ze hadden nooit pijn.
Bij hun verboog geen tand.

Pas toen ik pijn kreeg, brachten ze mij naar een tandarts.
De vreemde tandarts heette Kraak.
Mijn tanden stonden schots en scheef.
Vastberaden bogen de boventanden de ondertanden om.
Er woedde een stille strijd achter mijn lippen.

Niemand kwam op het idee de mond vol tanden met een beugel tot de orde te roepen.
Mijn oudere broer had het goede voorbeeld van mijn ouders gevolgd.
Toen hij vierentwintig was, liet hij zijn mond leegtrekken.
Daarna had ook hij perfect rechte tanden, ze zaten als gegoten.

Ik heb nooit ‘het goede voorbeeld’ van anderen gevolgd.
Voor die les ben ik de volwassenen uit mijn jeugd nog steeds dankbaar.
Die les is voor mij een beugel geweest om alle foute voorbeelden recht op een rijtje te zetten.

Ik leef liever scheef, dan dat ik door de beugel kan.