Groenvingermens sprak zacht
met haar plantenbestand,

ze bemoedigde elk bladgroen
om te woekeren, te floreren
haar raamkozijnen groeiden
gestaag het uitzicht dicht

Op een nacht vatte vingerplant
een pen van het tafelblad in haar
handpalm en begon te schrijven
op het blanke behang.

De plantenhand kalligrafeerde
aandachtig traag de hele wand
vol met prachtige lussen en halen
klanktekens uit alle talen,
geen mens wist wat er stond…

GodsnoeiendeJezusGenesis…

Ik groei hier mijn wortels rot.

Wanneer mag ik, lieve schat,

nu eindelijk ‘s uit die enge pot?

Laat zalvend gelal achterwege,

ik ben geen vegeterend geval.

Plant mij liever buiten in de regen,

in moederaarde staan is puur genot

herplant mij, liefst in het Niemandal.