Genoeg voetbrand

Het net begon zich rondom mij te sluiten.
De mazen van de wet waren zo ruim geweest dat ik veilig in en uit kon zwemnen.
Ik voelde mij als een vis in het water van het old-boys netwerk.
We kenden elkaar van het corps, waar we elkaar de bal leerden toespelen.
Maar nu werd het mij langzamerhand te heet onder de voeten.
De airco draaide overuren.
Het netwerk sloot zich rondom mij.
Ik had iets verkeerd gedaan, gezegd…maar wat?
Niemand wilde praten.
Welke ongeschreven wet had ik als executive interimmanager geschonden?
De vraag bleef maar branden.
Ze zouden mij doodknuffelen met een gouden handdruk.
De laatste dagen ijsbeerde ik op de bovenste etage van de kantoorflat.
Mijn voeten begonnen pijnlijk te branden.
Het was alsof de woede van de onderliggende twintig verdiepingen de marmeren vloer verschroeide.
De spiegelramen konden niet open, anders was ik wellicht gesprongen.
Ten einde raad sloot ik mij in het toilet op.
Daar stond ik, Ralph Zever, senior young urban professional, met blote voeten in de design closetpot.
Hoe vaak ik doortrok weet ik niet meer.
Ik wachtte met gesloten ogen, luisterend naar het bijvullen van de stortbak.
Een klaterend beekje in een betonwoestijn.
Daarna keer op keer die weldadig verkoelende golf van het neerstortende water.
Al het zakenleven stroomde uit mijn lijf en leden.
Het lichaam zou alleen verder gaan, onder een andere naam.

One thought on “Genoeg voetbrand

Laat een antwoord achter aan Benno Velink Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *