Wat is statistiek toch een onbedoeld grappig vak. Sinds gisteren (ik ben namelijk van gisteren) ga ik twee jaar eerder dood vanwege het onverantwoord gekook op gas. Daarbij opgeteld dat ik naast een fijnstofrijke ringweg woon en ben opgegroeid onder de rook van de chemische industrie, daarbij opgeteld dat ik als man ben ingedeeld wegens geslachtelijk kenmerk… heb ik niet lang meer te leven.
Al deze omstandigheden zijn een aftrek van levensjaren. Zo kan ik nog wel even doorgaan met allerlei vergif waar wij vanuit economisch oogpunt aan zijn blootgesteld door nalatigheid van de overheid. Ook armoede schijnt een levensbekortend gif.
Na aftrek van al deze verloren levensjaren zou ik op papier eigenlijk al jaren dood moeten zijn… als ik überhaupt al geboren had moeten worden.
Ik dank mijn leven nu waarschijnlijk aan de hond die mij driemaaldaags uitlaat. Dat geldt immers statistisch weer als levensverlengend… circa twee jaar?
Kan gas en hond wellicht tegen elkaar worden weggestreept?
Voorlopig leef ik nog even voort zonder statistiek, als uitzondering om de regels te bevestigen die niet op mij van toepassing zijn.
De grap is natuurlijk dat, hoe oud je ook wordt het nooit te bewijzen is of dat twee jaar te vroeg is.
Wel kunnen we gerust vaststellen dat vele regeringsleiders pas veel te laat overlijden.