Die legendarische ‘open deur’ van de bovenkamer
was eerder nooit ontdekt
laat staan dat er zich een postbusgleuf in bevond

Het verwonderde zich dan ook
toen er stapels enveloppen aanspoelden
op de kust van de deurmat
terwijl de hongerige brievenbussleuf bleef gapen

Een groeiende stapel barricadeerde de open deur
waren het afscheidsbrieven van hen die geschiedenis schreven…
boodschap, liefdes of sollicitatiebrieven?
Bestaan was immers één grote vacature…

Ooit was het wachten geweest op die ene brief die nergens
bezorgd kon worden, die ultieme brief van een nooit
verwekte afzender met daarin:
de geheime formules der ongeschreven wetten…

Het bewust vergeefse verwachten schiep
evenwel onbeschrijflijke ruimten

Maar nu de golf van post de deurmat overspoelde
opende je brievenopener geen enkele envelop,
liever sneed ze moeizaam het dagelijks brood,
jouw eigen twee beren besmeerden
boterhammen met… ja met wat eigenlijk?
met de onmiddellijke ingang van nu

Ach, natuurlijk,
dat hadden de onbeschrijflijke ruimten geopenbaard,
de onmiddellijke ingang van nu…