Oorlogsgraven zijn een stil protest tegen oorlogen.
Duizenden identieke witte kruizen marcheren in gelid over de dodenakkers.
Massabegraafplaatsen zijn het levende bewijs dat we niets leren van de geschiedenis.
We eren de geschiedenis in plaats van te leren.
Het veld van eer.
Voor die weigering te willen leren, zijn we bereid te sterven in een volgende oorlog.
Alsof oorlog een mensenrecht is.

Gezegend het grenzeloze land dat niets meer bezit om voor te sterven.
Dat zijn overvloed deelt met de mensheid.
Gezegend de mensen die in blind vertrouwen durven te leven omdat ze weten dat ze niets te verliezen hebben.
Bewust naïef.
De natuur sterft van het leven, ook de menselijke natuur.
Sterven is een vorm van voortplanting van de ziel.
Het mooie van ‘geen bedoeling’ is, dat er nooit iets verloren kan gaan.
Vrij van bedoeling, vrij van vrij zijn, vrij van willen zijn.
De echte oorlog is overgave.