Het leven wandelt de loop der dingen.
Dingen lopen altijd samen
met de meest onvermijdelijke omstandigheden.
Gebeurtenissen die geduldig de wereld afgrazen
op zoek naar de meeste gunstige plekken om plaats te vinden.

Wij zijn, graag of niet, stille getuigen van die samenkomsten.
Ik zag vandaag om te beginnen bijvoorbeeld
hoe ik kort maar grondig op mijn bril ging staan
en hoe ik mij enthousiast vertilde aan een piano,
waarbij ik een rugspier verrekte.

Onttoveren deze voldongen feiten de wereld?
Dit is mijn gesprek met de dag over
wat betovering is en wat begoocheling.
De dag besluit dat ‘het gewone’ een zinsbegoocheling is
en dat — eenmaal weer ontgoocheld — ogen open gaan
voor het wonderbaarlijke dat ons kan betoveren.

Dankzij zonder bril ga je zonder ogen zien.
Die verrekte rug wijst erop hoe fijn het is om zonder pijn.
Geen enkele zintuiglijke gewaarwording
is nog altijd een zeer subtiele waarneming.
Een krachtige verwijzing naar een stille getuige.