Ik kende een kennis die ik verder nooit heb leren kennen. Hij was een schoonmaker die heel snel werkte om zijn magere uurloon te verhogen. Dezelfde man kocht, zo hoorde ik later, een goedkoop huis zonder grond, omgeven door wegen, het was al gauw te klein…hij besloot er ondergrondse kamers onder te graven, kamers zonder ramen, uitzichtloos…maar zijn vloeroppervlak van het huis nam enorm toe, zodat hij aan kinderen kon beginnen. Het zwanger worden lukte alleen niet meteen, ze besloten tot reageerbuisbevruchting. Zijn vrouw kreeg een vierling. Hij groef nog even door. In het dorp werden ze de familie Mol genoemd. Toen zijn vier dochters groot waren brak hij muren van hun kamertjes door, om er een bowlingbaan te beginnen. Het was een groot succes onder de grond. Ik heb deze kennis nooit meer gezien. Wat ik hier over hem schrijf weet ik slechts van horen zeggen, oppervlakkige kennis. Zo heb ik veel van dit soort kennissen nooit echt gekend maar hun verhalen klonteren in mij samen tot een hele vage kennis.