Ach, het ravijn
het arme ravijn
ze ligt aan scherven
stond te wankel
op die gammele sokkel
van overgave
iemand wilde er zeker
bloemen in zetten
of zoiets…?

bij wijze van vaas
en stootte haar omver
in het voorbijgaan…?

Waar zal onze echo
nog toevlucht zoeken?
Wat betekenen wij
zonder ravijn,
zonder dat
ons aangapende
magazijn?

Waar bergen we ons
zonder ongrond?

Rest ons iets anders
dan scherven te bergen
en gruzelementen te lijmen
voor we niets meer hebben
om in te verdwijnen…?