Herinnersel lijkt wel een herbarium,
dode vergane bladeren in een herfstbos.
Het is steevast herfst in het geheugenwoud.

Recepten van ooit genoten maaltijden?
souvenirs van vergeefs bezochte continenten?
Plannen voor reizen naar wijkende horizonten?

Recepten kun je nu eenmaal moeizaam eten
en Boeddha is geen exotische tuinkabouter
achter een onbereikbare horizon van later.

Laat ze vliegen deze vastgeprikte geestvlinders.
Laat ze wegfladderen richting waar dan ook.
Lees dit op z’n best als een dichtsel over licht

maar liefst daar waar het te donker is om te lezen.
Want alleen duister werpt helder zicht op dat
wat in zichzelf schijnt, als een inktzwarte lamp.