het ritselt nog even
schilferend
voor haar eerste
en laatste
duikvlucht
zonder herfstbrevet
dit blad verlangt
nooit terug
naar haar tak
ze hunkert liever
stilletjes naar
bitterzoet
verrotten
tot molm
stervend als sap
in wortelnerven
die 1 verse jaarring
in de stam verwerven
laat ze ongeteld die ringen
laat het maar ontelbaar heel
schilferig klinkt dit herfstgebed
dat blaadjes mooi schor zingen