Het blinde weten

Goed nieuws voor sceptici.
Het placebo werkt ook bij mensen die zeggen er niet in te geloven.
Doorgewinterde materialisten geloven alleen in de werkzame stof van een medicijn.
Zit er geen enkele werkzame stof in dan mag dat volgens hun niet werken, dat hoort niet in een mechanistische visie. Ze gooien met het placebo graag het kind met het badwater weg. Ze plaatsen zichzelf buiten het proces. Gelukkig blijft het kind in leven, diep verborgen in het onderbewuste. Stel dat de werking van het placebo gebaseerd is op vertrouwen. Je gelooft dat het middel en de arts goed is en je gelooft dat het goed komt. Je vertrouwt op je lichaam en haar zelfgenezend vermogen.
Het zelfgenezend vermogen van het lichaam is een volkomen onderbewust proces,
de hersenen maken allerlei stoffen aan die nodig zijn, wij hebben daar geen weet van.
Wat de scepticus typeert is de angst om bedrogen te worden. Hij leeft in een angstmodus van wantrouwen, in die bewapening voelt hij zich sterk tegen wat hem lijkt te bedreigen. Angst is het totale tegendeel van blind vertrouwen.
Zich overgeven aan onderbewuste processen is wel het laatste wat de scepticus zich wenst.
Nu is gebleken dat placebo evengoed werkzaam is bij mensen die er niet in geloven.
Wat ook naar voren komt is dat het placebo-effect altijd werkzaam is, ook bij reguliere medicijnen met werkzame stoffen. Het onderbewuste is veel wijzer dan wij ooit denken te zijn. Alle creativiteit komt uit het onderbewustzijn.
Helaas kun je dat alleen weten als je je daar bewust helemaal aan overgeeft.

Het onderbewuste is het verborgen geneesmiddel tegen scepticisme.

1 thoughts on “Het blinde weten

  1. Mooi verwoord, Bor! Ik merkte vandaag weer eens dat het inderdaad zo werkt. Vanmorgen was ik een knoop van mijn jas kwijtgeraakt tussen het perron op Amstel Station en mijn werk in de Wibautstraat. Op de terugweg naar huis, acht uur later, wist ik heel zeker dat ik die knoop terug zou vinden. Ik zocht er nauwelijks naar, hield alleen wel mijn ogen wat meer gericht op de grond. En ja hoor: daar lag-ie, mijn knoop, midden in de stationshal tusen een zitbankje en een prullenmand. Zeker vijf meter van waar ik vanmorgen had gelopen. Ik had er totaal vertrouwen in dat ik de knoop zou terugvinden. En nu zit-ie weer aan mijn jas.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *