Één blad kan maken dat je anders naar alle andere bladeren kijkt.

Het verhaal is een bril waardoor je anders, beter, slechter naar de werkelijkheid kunt kijken.
In het beste geval kunt soms door een verhaal zien wat werkt en wat niet. Alles wat je ziet vertelt zijn eigen verhaal.
De ene bril laat je deze kant van dat eigen verhaal zien,
de andere bril maakt de andere kant zichtbaar.
Weer een ander montuur maakt de onderkant zichtbaar of de zelfkant, de binnenkant…

Pollice Grosso droeg soms een leesbril, in zijn haar, om zijn grijzende zwarte krullen uit zijn ogen te houden.
Zijn publiek vond dat wanneer hij in de schemering het verhaal van de moeder vertelde dat hij eruit zag als een oude vrouw, een stokoud wijf.
Pollice kon dat voluit beamen, als hij in de spiegel keek meende hij werkelijk het gezicht van zijn eigen moeder te herkennen dat hij sinds zijn vlucht van het eiland nooit meer had gezien.
Het verhaal van de moeder ging er altijd in als wijn in een bodemloos vat.
Het ging in feite om het scheppingsverhaal, de moeder die alle moeders voortbrengt.
Moeder natuur die moeder aarde baarde, moeder aarde baarde het vruchtwater dat al het plantaardige op haar beurt weer ter wereld bracht.
Welbeschouwd was het een eindeloze rij van moeders die in elkaar pasten als schillen van een kosmische ui.
Alleen die allereerste moeder, waar kwam die vandaan, uit welke baarmoeder werd zij geboren?
Kip of ei?
Dat leek een dilemma, maar voor Pollice was het kip en ei.
Een subtiel verschil, maar Pollice eet ze allebei.
Volgens het verhaal van Pollice was de eerste moeder geboren uit de ruimte.
Wat is een baarmoeder anders dan een beschikbare ruimte?
De bevruchting kwam tot stand door de afwezige vader Stilte op bezoek kwam bij de afwezige moeder Duisternis.
Op het moment van bevruchting gloeide het eerste licht op.
Zo was de oermoeder ontstaan, aldus de fabulerende Grosso.
Dat was het gezicht dat Pollice in de spiegel meende te zien, zijn oermoeder.
Het publiek luisterde ademloos hoe alle moeders met elkaar verbonden werden in dit ene verhaal.
Die allereerste geboorte valt natuurlijk en naadloos samen met de geboorte van het verhaal.

Na dit verhaal keek het publiek net even anders naar de wereld, en naar elkaar.
Ze zagen elkaar nu meer als wezen, kinderen van die afwezige vader en moeder, stille duisternis.

Het verhaal als bril, om het wezen te zien, Pollice Grosso had ook opticien kunnen worden.