Het nevenpersoonlijke heden

Bor van Geenen heeft hele garderobes neven, die ieder een eigen persoonlijk heden genereren.
Sinds Fernando Pessoa heten deze nevenverschijnselen heteroniemen, niks pseudo, allemaal evenwaardige virtuele maskeringen.
“Even geloofwaardig als de mate waarin men in ze gelooft”
“De persoonlijkheid is een soort draagbare mode, maar dan een denkbeeldige mode voor de bovenkamer.
De persoon is feitelijk niets anders dan een vorm van binnenhuisarchitectuur, interior design maar dan met taal, beelden, denkbeelden, meningen, overtuigingen, concepten.
Menigeen schakelt geestelijke ontwerpers in om hun bovenkamer een beetje leefbaar in te richten.
Zijn ze uitgekeken op het meubilair dan nemen ze een andere inrichting.
Naast de diploma’s ingelijst aan de muur hangt de persoonlijke smaak, voorkeur en afkeer ligt in de vitrinekast, onder hoogpolig tapijt ligt het stof tot nadenken.
“Het verleden vormt een decoratief behangetje”

Dit staat allemaal te lezen in ‘Het nevenpersoonlijke heden’ de
geautoriseerde biografie over Bor ven Geenen, de biograaf wil graag anoniem blijven.

Het enige verschil tussen gewone onsterfelijken en Bor van Geenen is, dat Bor’s binnenwereld binnen een oogwenk totaal heringericht kan worden.
In een flits lijkt er iemand anders tegenover je te zitten, die plots het tegenovergestelde kan beweren.
Bor leeft in een permanente staat van verhuizing:
“Alles verhuist behalve de ziel, verandering is een blijvende verwijzing naar de ziel” zei Bor ooit in een ongepubliceerd interview.

Bor put uit het eindeloze magazijn dat de wereld heet, hij recruteert persoonlijkheden om deze hun ‘eigen’ verhaal te laten vertellen.
Zijn lezers kunnen gratis winkelen in zijn bovenkamer.
“Nemen jullie de dingen van jullie gading, dan neem ik de ruimte.” aldus van Geenen.

Bor geeft er de voorkeur aan de bovenkamer in een oogwenk leeg te maken, met alleen twee virtuele schroeven in het denkbeeldige plafond voor zijn schommel, met uitzicht rondom.
“ik heb een kop als een vissenkom”
Zo kijkt hij graag geheel naakt (ja, ook het lichaam trekt hij uit) naar deze kaleidoscopische wereld, heen en weer, en weer en heen schommelend om in evenwicht te blijven.

“Het lichaam, dat is zoiets als de nieuwe kleren van de keizer, alleen niemand ziet het”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *