Hoelang woonde zolang hij zich kon herinneren in China en toch was Hoelang geen chinees.
Dit kan natuurlijk ook iets zeggen over zijn matige geheugen of de afwezigheid daarvan.
Hoelang leek alleen vanuit de verste verte gezien op een chinees, zodra hij dichterbij kwam leek hij totaal iets anders, met zijn blauwe ogen en lange ranke gestalte.
Hij sprak vloeiend chinees toch merkte iedere chinees dat het niet zijn moedertaal was.
Er zijn verschillende verhalen over zijn herkomst, de meest voorkomende is dat hij slapend gevonden werd in een treinwagon op het eindstation van Lifeng, een gehucht van een handjevol huisjes op het bergachtige platteland.
Voor de treinstation aangelegd werd had het gehucht niet eens een naam.
Men vroeg zich af waarom een spoorlijn aanleggen naar een gehucht zonder naam?
De autoriteiten hadden verklaard dat een spoor toch ergens moet eindigen dus waarom niet in het midden van nergens?

De vreemde reiziger had geen bagage bij zich, zelfs zijn geheugen was ver te zoeken, zo was helder geworden bij zijn ontwaken.
In kleine gemeenschap stond hij voorlopig bekend als Hoelang vanwege zijn lange lengte. Voor chinese begrippen was hij uitzonderlijk lang, hij stak boven iedereen uit, verder leek hij onopvallend.
Gaandeweg leerde hij chinees spreken, gekleurd met dat typische lokale accent waardoor hij in de wijde omgeving werd herkend als afkomstig uit Lifeng.
Hoelang zat op het lokale openluchtschooltje bij de kinderen in de klas, onder de moerbeibomen.
Alsof hij opnieuw als een onbeschreven blad ter wereld was gekomen, klaar om zonder voorkennis zijn nieuwe moedertaal te leren.
Het dorp had hem gastvrij opgenomen in hun midden, omsloten zoals een oever een vijver omringt.
Met zijn jonge klasgenoten kon Hoelang lezen en schrijven, na school klommen ze in hem alsof hij een boom was.
Hoelang was thuis zonder te weten waar dat lag of wat dat was. Het voorlopig eindpunt van een onbedoelde reis naar…
‘Voorlopig is alles hier en alles is hier voorlopig’, zo dacht Hoelang.
‘Alles is voorlopig behalve het blijvende, het is dus het beste om hier te blijven’