Huid

Nadat de hand
de laatst ingeslapene
vergeefs tot leven
was blijven aaien
begonnen vingers
geheel zelfstandig
naar elkaar te tasten
vingers streelden alle
omringende, reeds lang
ingeslapen dingen…
muren, deurlijsten,
lampekappen,
aanrechtranden.
tafelbladen
overal waar
de handeigenaar
gelaten zich blind staarde
op het meest dichtbije,
het dienblad, de kopjes
het theelepeltje,
het kanten kleedje,
de stoelleuningen,
de rand van een mouw,
de zoom van de jurk
Niemand vroeg eens:
Waarom?
De hand zei niets
maar schreef
eens aan zee
het woord
‘ontferming’
in het zand.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *