De muur is de vader van alle deuren,
het gat van de deur is de moeder,
het scharnier is hun beider God.

Het plafond daarentegen is;
de Oblomov onder de muren,
liever lui dan moe ligt ze
te rusten van het niets doen
op de muren van haar voorvaderen.

Haar achterkant is geheel tegen haar wil vloer,
ze draagt alles op haar rug,
geen wonder dat ze liever lui is
en de straat? Dat is haar achterneefje.

De straat is het proletariaat onder de muren,
ze laat over zich lopen en zich vertrappen,
en zoniet dan gaan de klinkers uit de straat
en sterft de straat terplekke aan stenenregen.

Tot dusver de familie Muur.

De metafoor is de Humptydumpty onder de taalvormen,
dat ei kan alles bevatten maar snapt nergens iets van!