De kunstenaar verzamelt schaduwen.
Hij neemt foto’s van objecten die hun messcherpe schaduwen werpen op een vloer,
muur of plafond. De schaduwen snijdt hij uit. De rest gooit hij weg.
Alle museumzalen zijn bedekt met schaduwen van ontbrekende voorwerpen.
De schaduwen zijn zo geplaatst dat er één lichtbron lijkt te zijn,
die er dus niet is, pure schijn. Zo lijken alle schaduwen vanuit deze ene bron geworpen
op vloeren, muren en plafonds. Het mooiste is als je zelf op deze centrale lichtplek gaat staan. Je lijkt dan zelf de lichtbron te zijn en alle schaduwen kloppen vanuit dit perspectief. Ga je vervolgens lopen dan vervormen de schaduwen zich.
Soms denk je even de afwezige voorwerpen echt te zien.
Een schitterende tentoonstelling.
Helaas is dit stukje eveneens slechts een schaduw,
maar u heeft het toch maar mooi voor uw geestesoog gezien.