‘n wereld licht op,
maagdelijk witte pagina
voor onze huisdeur
als ‘n zwarte inktvlek
in de nieuwste sneeuw
spat ons huisdier gek
we lopen wit rond
volgen onze inktspat,
eerste winterhond
de vlek waart door
de pagina, kwispelt
kwistig zonder spoor
we gooien typex
naar die wilde vlek
maar onuitwisbaar