Taal vertelt aan de schrijver wat hij probeert te zeggen?
Ze stelt fonetische grenzen aan van wat er gezegd kan?

Na het schrijven begint er, in het meest gunstige geval
iets te dagen van wat de schrijver wellicht had willen z…

Het schrijven weet het natuurlijk niet, juist daarom schrijft het.
Taal vertelt de schrijver, souffleert geheimen klanken in zijn oor,
alsof hij een dichter zou zijn die het onzegbare wilde verwoor…

In de kalende ontmoeting van het onzegbare en de taalgrens
vallen woorden in het niet, als overbodige stenen in een ravijn.
Wil schrijven betekenis bergen? De berg van taal kalft stilaan af.