Kameelzee

Metaforen kunnen een aspect verhelderen maar meestal slaat de vergelijking als geheel genomen letterlijk nergens op. Metaforen moeten nooit letterlijk genomen worden.
Neem het kameel als schip der woestijn. Met dat schip vaar je door de zee van ruimte in de woestijn. Omgekeerd ligt in de haven het kameel der oceaan aangelijnd aan de kade te dobberen, dromend van een natte woestijn.
Elk object of verschijnsel kan als metafoor dienen voor ieder ander object of verschijnsel: de maan is het tafelblad van ons hemelruim waar de zon licht op rust… de fiets is de geheelonthouder onder de voertuigen…
de kwal is de hamer onder de zeedieren, hij slaat nergens op… de visstick is de eskimo onder de voedingsmiddelen…

Poëzie is het domein van de ontsporende metaforen, ontsporen is hier een kwaliteit
omdat dat juist ongekende gebiedsdelen ontsluit. Goede poëzie is een verkeersongeluk van taalelementen, een kettingbotsing van lettergrepen.
Uit de wrakstukken rijzen nieuwe ongekende betekenissen op.
Na een goed taalongeluk is je wereld daarna nooit meer hetzelfde.

Wat is een goede metafoor voor de metafoor?
Mikado met gekookte spaghetti?
De metafoor is als de ruimte tussen de twee bulten van de kameel, zonder die ruimte bestond er maar 1 bult.
Een metafoor gebruiken lijkt op mikado spelen met gekookte spaghetti.
Ik neem mij bij deze voor om de rest van mijn leven te zoeken naar de beste metafoor voor de metafoor

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *