Kauwgomvader

De bekentenis kwam vijftig jaar later.
Geheimen willen zich nu eenmaal opbaren.
Je zou ooit verwekt zijn omdat je tienjarige zusje gaatjes beet in de zilveren verpakkingvan iets dat verdacht veel op kauwgum leek, zo brandde haar wens naar eeuwig kauwen.
De lekkernij was goed verborgen in een kistje dat op het opklapbed stond. Haar ouders lagen in het geniep kauwgum te kauwen zonder met haar te delen, zo vermoedde ze.
Ze at ’t zelfs van de straat. Nog steeds heeft ze een goede weerstand. Een klein jaar later deed de smaak van rubber handschoenen haar denken aan dat rare vermeende pakje kauwgum. Ze mocht de handschoenen terugblazen van de verloskundige, ter gelegenheid van de geboorte.
Je voelde je verwisseld, te vondelling gelegd in een
wezensvreemd nest, je waande je buitenaards of minstens ’n soort koekoekskind dat heel andere liedjes zong dan ’t gangbare repertoire.

Zonder oorlog, Amerikanen en kauwgum had je nooit dit lijf ontvangen, geen wereldontvanger, geen belevingswereld.
Achteraf weet je pas hoe de hazen zijn gelopen, langs ondoorgrondelijke wegen.
‘I’ll make you an offer you can’t refuse’, zoals Amerikanen zeggen terwijl ze kauwen op hun droom.
Waar gebeurd of niet, life is but dream, gently down the stream.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *