wanneer klei op reis gaat
naar nieuwe werelden
pakt ze geen koffers
ze laat zich pakken

vertrekt niet naar een station
om daar een trein te nemen
ze blijft zonder plattegrond
om te zijn waar ze is

klei reist zonder paspoort
zonder plaatsbewijs
door rondom tegen leegten
aan te leunen
ruimte is haar horizon

klei zoekt geen vormen elders
ze kan zich vinden in elke vorm
in het nooit vertrekken
ligt haar eeuwige aankomst

vandaag lijkt ze op een mens
van klei die met lemen handen
een vers boetseert dat als
reisloos souvenir dient