Geluk pleegt onmoedwillig
zachte sabotages…
met zonnedauw
een teder guerrillaoffensief
dunner dan schaduw
die het ‘gewone,
zachte sabotages…
met zonnedauw
een teder guerrillaoffensief
dunner dan schaduw
die het ‘gewone,
het gangbaar normale
ondergraaft,
lichter dan stil
lichter dan stil
niet als bewuste aanslag,
maar als onvermijdelijke
bijwerking van
euforische explosie.
maar als onvermijdelijke
bijwerking van
euforische explosie.
gewoon gaat blind gemaskerd
met gewoonten,
herhaling is haar waanmacht.
met gewoonten,
herhaling is haar waanmacht.
Normaal is het gangbare napapagaaien
van horen zeggen,
dat diep uitgesleten spoor
van de doodlopende weg.
van horen zeggen,
dat diep uitgesleten spoor
van de doodlopende weg.
Geluk weekt maskers af,
herhaalt zich nooit,
heeft aan zichzelf genoeg
en baant zich spontaan
gaandeweg een eenmalig pad.
herhaalt zich nooit,
heeft aan zichzelf genoeg
en baant zich spontaan
gaandeweg een eenmalig pad.
Geluk, dat kompas zonder naald
dat je vanuit stilstand
tot mysterie doet imploderen.
dat je vanuit stilstand
tot mysterie doet imploderen.
Pas op voor geluk,
ze is ten diepste subversief
voor het al te menselijke…