Op een rommelmarkt liggen geleefde spullen met verhalen klaar om te vinden. De verhalen zijn gratis, ze onthullen verbanden die dingen aan mensen binden. De fraai bejaarde dame vertelt hoe ze haar hele verzameling veelal uit China heeft gehaald. ‘Je kunt alles meenemen met het vliegtuig’ ,kan ze mij met een knipoog verzekeren. Deze enorme vogelkooi had ze ooit als handbagage meegenomen en in het vliegtuig over haar hoofd heengezet. Zo was ze gekooid teruggevlogen met haar verworven schat. Het had trouwens een jaar geduurd voordat ze durfde te gaan reizen. ‘Ik was doodsbang om te vliegen…een jaar lang ben ik iedere week naar Schiphol gegaan om te kijken naar mensen die niet bang zijn, na een jaar dacht ik: dat moet ik toch ook kunnen’
De traditionele muts van Winnie Mandela staat ook op haar kraam, daar had ze half Suid-Afrika voor afgereisd.
Mooie muts, zei ik, heeft u hem zelf ook gedragen?
‘Nee, ik ben toch Gekke Gerrit niet’
Nu reisde ze niet meer. Nederland was ook mooi en het ging toch om het contact met de mensen…en al die dingen mochten nu wel weg om hun verhalen door te geven. Ik bedankte hartelijk voor haar verhaal en voor de dingen.