“Menigeen liet zijn gebutste wereldbeeld
dagelijks uitdeuken in de garage van de waan
en als nieuw overspuiten in de standaardkleur.
Daarna gewoon weer spookrijdend de weg op
tot de volgende botsing met lakschade.
Wat de mensheid toch allemaal al bereikt had,
neem de bladblazer….de schemerlamp…
en ging zo maar door…”.                                    F Wildesheim

Een deskundige op tv legde aan de hand van dit gedicht uit dat dit nu eenmaal het probleem van wereldbeelden was, dat die wereld zich nooit eens netjes aanpaste aan het beeld. In feite hetzelfde probleem waar portretschilders tegenaan liepen met hun modellen die het maar vertikten om precies op hun schilderij te lijken. Die schilders hadden dan nog het geluk dat de modellen dood gingen op den duur, zodat het schilderij overbleef. Geen haan meer die er naar kraaide dat het portret voor geen meter leek. Men leek nu te wachten tot de wereld zou vergaan, zodat hun wereldbeeld niet meer kon botsen. Tot die tijd leek uitdeuken en overspuiten de beste strategie. Nu komt elk wereldbeeld natuurlijk bij de ‘Firma Waan’ vandaan, zelfs het beste exemplaar is een gevaar op de weg.