-U bent het toch?
-Natuurlijk ben ik het, wie zou ik anders…
-Wat een eer en genoegen om u in levende lijve te ontmoeten.
-En wie bent u dan?
-Een anonieme bewonderaar, ik heb al uw boeken verslonden.
-Wat leuk om te horen zeg, ik heb echter nooit een boek geschreven!
-Haha, die onverwoestbare ironie van u en dan zo’n gezicht erbij trekken.
-Maar ik trek echt geen gezicht hoor?
-Geweldig, u bent onbetaalbaar, u speelt het spel van ontkenning perfect.
-Welnee, ik….
-Zie je wel, u houdt gewoon stug vol, net als de hoofdpersoon in uw boeken…zo biografisch…
-Hoe heten mijn boeken dan…. “De Persoonsverwisseling?”
-Nee, die ken ik nog niet…is dat een titel in voorbereiding?
-Inderdaad, lijkt mij echt iets voor u, om naar uit te kijken.
-Zou ik eventueel uw handtekening mogen, voor mijn vrouw, die is ook fan.
-Natuurlijk, zegt u maar waar….
-Hier graag, op deze envelop…
-Zo, alstublieft…. veel plezier ermee!
-Ja maar, dit is een heel andere naam…nogal onleesbaar.
-Het is een pseudoniem…anders word ik steeds lastiggevallen.
-Nu begin ik toch te twijfelen… bent u toch iemand anders?