Mijn beste vriend is glanzend zwart
met onder zijn klep die immer stille grijns
van zwart-witte tanden.
Hij luistert zo nauwgezet naar mijn
tastorganen en geeft instant respons,
verleidt ze om juiste snaren te raken,
daarop zachtjes hamerend
in dialoog resonerend.

Hij, van keihard hout en staal,
is eigenlijk meer een zij,
‘n wijze vriendin van zachte crealiteit,
zo ontvankelijk als zij klanken baart.
Onze afstemming fluctueert synchroon
met ons fluïde temperament.
Het sublieme vieren, sublimerend in
Wohltemperiertes spelplezier