Zelfs de slechtste schrijver is zo goed als zijn beste lezer.
Hoe de beste lezer er in slaagt om tussen regels door te lezen,
in te vullen wat de slechte schrijver bewust naïef vergat te melden.
Hoe exellend is de lezer die door alle dyxlezie spelvouten heen
percies bedoelt wat de schrijver zelf nooit begrepen heeft.
Van die lezer moet elke tekst het hebben, want ook het beste
boek van de beste schrijver is totaal afhankelijk van dat verhalend
vermogen om overal dingen te zien die er niet zijn…in de bovenkamer
stemmen te horen die nooit geklonken hebben…te geloven dat het hier en nu
waar gebeurt. Het talent om woorden op te wekken uit de dood is
louter voorbehouden aan de beste lezer, wiens ziel bezielt.
Eigenlijk zouden er leeshandels moeten bestaan waar de beste lezers
te koop zijn voor als je weer eens met een onleesbaar boek zit opgescheept.