was ons mensdom zo verwaarloosbaar futiel
dat ons niets anders dreef dan te blijven drijven
in deze kosmische planetensoep met ballen

als nomadisch plankton in deze zee van ruimte?
klaar om opgeslokt door die enorme walvisgod
die ene met die duistere huid vol fonkelsterren

waren wij dan een vreemd soort van vermicelli?
brengt welke Maggi ons ooit nog op smaak?
proeft welke tong ons, verteert welke maag ons

ooit tot universeel fijnstoffelijke benulspul
en blijken wij sublieme sensoren van alles en nog
wat er zich voordoet in lijf en tussen de oren?