toekomsten dragen versleten laarzen
van het utopisch gedreven marcheren   
de aardkorst kweekt nodeloos eelt

verledens schuifelen rond op pantoffels
slaapwandelend door oorzaak & gevolg   
als toeval dat met betekenissen speelt

het heden staat doelloos & blootvoets
stil bij de babyschoentjes van ‘t kindje
dat ieder moment weer geboren wordt

blijvend bij de verwachting, de verheuging
(het zal, als het al komt..eerst gaan kruipen)
dit verheugen en verwachten is nu het kind

babyschoentjes zijn slechts ‘n krappe mal
voor ‘t ongekende geluk zomaar te bestaan

overal naartoe te kunnen en niet te moeten   
is de aanbevolen route om heden te betreden