Mausoleum

Van hogerhand moest het wel hagelsneeuw tikken tegen het ochtendraam.
Verheuging keek achter het verstijfde gordijn en moest helaas vaststellen
dat van hogerhand het bij het verkeerde eind had of vergeefs aan het kortste trok.
Van hogerhand tuimelde diep in achting, viel niet in goede aarde.
Het gezag zou daar verder wegkwijnen tot compost.
Een sneeuwloze winter, een zandloze woestijn.
Het gordijn hield wel een beetje de kou buiten,
maar niet de warme wens naar het winterwit.
Restte er niets anders dan een nostalgische kijk in de diepvries?
Het mausoleum van wat voorheen een seizoen was.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *