Je hoort soms dat mensen worstelen met gemengde gevoelens, omdat ze die niet kunnen plaatsen of ze gewoon niet willen ervaren. Misschien kun je beter spreken van gelaagde gevoelens, omdat er vaak weer een andere gevoel onder ligt.
Het gevoelsleven is een heel rijk polyfoon proces, een prachtige fuga van Bach.
Worstelen is in dit domein volkomen overbodig, beschikbaar zijn is voldoende.
Zo kun je bijvoorbeeld blij zijn voor je vrienden die een nieuwe jonge hond hebben, onder die blijheid voel je je jaloers, en daaronder voel je verdriet omdat jij hem niet hebt en daaronder voel je je boos omdat er precies maar één zo’n hond is op de wereld, en tegelijk ben je gelukkig omdat die hond zo gelukkig is bij die baas en daaronder voel je melancholie, een zoete pijn omdat je je eigen hond mist, in het gemis voel je de verwachting en de verheuging naar de nieuwe hond die ergens in de wereld op jou wacht, je voelt dat het wederzijds is, je voelt een diep vertrouwen dat alles goed is precies zoals het is, zelfs als er nooit meer een hond op je pad komt, je voelt je dankbaar dat je die ene al hebt mogen kennen, je voelt bevrijding in het vrij stromen.
Laag over laag over laag, compost voor wat nog gaat bloeien.