Het wonder dat men zich ook maar
één seconde lang kan vervelen…
onbevattelijk voor wie door sublieme
schoonheid is gebrandmerkt.

Twee maten Bach te kunnen blijven spelen
om het goddelijk merg eruit te zuigen.
Wat al sterk is raakt nog verder ingedikt,
herhaling versterkt de ultieme smaak

en de vraag, hoe die Wohltemperierte
dit in godhemelsnaam heeft geflikt.
Het is te mooi, gewoon om te janken.
Wat was het, ‘n zeldzaam soort gedierte…

dat het oor zoveel aan hem te danken…