Elk collier begint met een sluiting en eindigt met het slot.

Ten slotte is dit het begin van het einde, metaforisch gezien.

Metaforen vertonen gelijkenis met schakels, taalschakels,

schakels die een tautologische ketting van gelijkenis vormen.

Kettingreacties van betekenissen, ze grijpen in elkaar.

Betekenissen lossen op in ongrijpbaar inzicht.

Het inzicht dat dit collier van taal alleen maar versiering is.

Versiering die alleen maar verwijst naar een prachtige hals.

Deze hals is het wezenlijke waarnaar verwezen wordt.

Dit verwijzen is de halszaak die alle taalspelen overstijgt.

Het taalspel bespeelt de spelers die de hals niet zien,

spelers die zich blindstaren op talige versierselen

worden door sier geketend, door taal ingesloten.

Dit slot is de sluiting van dit collier,

een sluiting die ontstond in de geest.