Je maakt een screenshot
van een Dürergravure,
je slaat het op
in je dure externe geheugen,
je krijgt zure tranen in je ogen
van het scherm.
van een Dürergravure,
je slaat het op
in je dure externe geheugen,
je krijgt zure tranen in je ogen
van het scherm.
Op de achtergrond speelt muziek
een playlist van de meest
een playlist van de meest
dode componisten terwijl je mobiel
een podcast over prehistorie
beluistert…
beluistert…
voel je je een modern fossiel.
Op je e-reader lees je onderhand
een sonnet van Shakespeare,
maar eerst beantwoord je een appje.
Tijdens het sonnet bestel je
even een onlinemaaltijd.
Je wordt beroerd, je voelt je een vat
vol tegenstrijdige hutspot,
ingrediënten zat, maar man,
niets smaakt nog ergens naar.
De maat is vol, je pacemaker slaat.
er steeds sneller van op hol
de ziel geniet volop
van het langzaamste genot
Herkenning, herkenning, herkenning. Ja, modern fossiel, dat komt mij bekend voor. Vooral als ik met mijn grote vingers steeds de verkeerde toetsjes op mijn mobiel indruk om een bericht te schrijven. Enthousiast ben ik als ontwerper begonnen achter een tekentafel en nu zit ik altijd achter een scherm. Ik heb nog achter een zetkast met loden letters gestaan. Ik ben een dino….
Dank voor dit modern gedicht. Confronterend.