Mondriaan danst

Dit late werk van Mondriaan is door kunstcritici te frivool bevonden en tot nu toe door museumcuratoren succesvol buiten de collectie gehouden.
Het zou de ernst en integriteit van het complete oeuvre in gevaar kunnen brengen, dan maar incompleet.
Het werk staat bekend als een ‘opus posthume’ en is in particulier bezit.

Het lijkt vreemd maar zoals Bach in mijn oren swingt als een oceaan, zo danst in mijn ogen Mondriaan, ook bij werk dat strak in het gelid door de ruimte marcheert.
Nog vreemder wellicht is dat Mondriaan in mijn beleving licht en humorvol is. Wezenlijke humor is serieus, de lach is een ingrijpend filosofisch statement, niet als concept maar als directe ervaring.

Dat hij danste staat vast, hoe zou Mondriaan hebben gedanst?

vierkant haakse pasjes,
strak in de maat en in het maatpak,
hoekig en loodrecht in vaste cadans,
bewegend naar de zuivere rede?
in geometrische figuren,
spiralend volgens de Fibonaccireeks,
volgens de gulden snede?

Ik zou er wat voor over hebben om Mondriaan te zien dansen,
daarom kijk graag naar dit nagelaten werk, dit opus non grata.

One thought on “Mondriaan danst

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *