De aardbol kreeg haar netje van coördinaten te dragen
(met ingebouwd lampje en stekkersnoertje als staart)
sindsdien tollen gekloonde aardbollen rond
op bureau’s van projectontwikkelaars,
als opgezette wilde hemellichamen,
de ultieme jachttrofee.
Met lengte en breedtegraden sneden ze haar
argeloze huid in exact wetenschappelijke partjes.
Als een taart werd ze genuttigd,
beroofd van haar sappen en grondstoffen.
Het bleek uiteindelijk een vorm van zelfmutulatie.
Mensen moesten zichzelf wel grondig leren haten
om alle wortels die hen voeden uit te roeien.
Natuur is altijd gratis in overvloed verkrijgbaar.
Is zoveel belangeloze generositeit zo jaloersmakend
dat zelfvernietiging het hoogste doel werd.
Om de natuur te verslaan, te laten zien wie de baas is?
De grote overwinnaars zijn inmiddels & binnenkort
allemaal mors en elk van hen vraagt
liggend in het praalgraf aan de pissebed:
‘Waar heb jij gezeten de laatste miljoenen jaren?’
De pissebed zegt niets onder zijn steen, eonen ademend.