Na eeuwenlang gerichte aandacht morst
het melkschenkende meisje.
De schilder van Hollands meest hemelse daglicht
legt de melkvloed vast in loodwit craquelé.
De schildersblik is nu eindelijk gelest,
de jonggestorven oude meester
verging van de dorst.
Het poseren is voorbij, het meisje mag gaan.
Ze loopt door het straatje van Vermeer naar huis.