Mijn vriendje had last van harde trui,
in ieder geval was zijn rechtermouw
doorgaans hard en ruw als schuurpapier.
Dat kwam door zijn luie loopoog
waar permanent vocht uit droop
dat veegde hij af aan zijn mouw.
Opgewekt als hij was veegde hij
onverdroten voort, dag in dag uit
elke dag droeg hij ‘n schone trui
voor zijn oog dat niet wilde drogen.
Volgens de ogendokter was er niets
aan te doen dan rustig blijven vegen.
We zijn elkaar uit het oog verloren,
maar vannacht schuurde zijn mouw
mijn herinnering aan hem wakker.
Ik zie hem voor me met droge ogen.