Tijdens de ochtendwandeling rijgen flarden muurtekst
zich aaneen tot dit onbedoelde vers.
Je hond ruikt weer eens andere dingen.
…alleen muren luisteren nog…
…leef aflossingsvrij…
…ik kook van jou…
…kom op, spuit mij over…
…stoelgang is dictatuur…
De hond vlagt tegen palen en muren…
Is grafitti het gevlag van ‘den hondmensch?’
Is poëzie een surrogaat voor de echte geur?
Of is poëzie een verwijzing naar de echte geur, zoals zeep een verwijzing kan zijn naar de geur van seringen?
(Alhoewel je dan natuurlijk altijd weer van die gasten hebt voor wie de geur van seringen juist een verwijzing schijnt te zijn naar zeep…)