Als micronaut kom ‘je’ op plekken waar normaal gesproken geen mensen komen.
Dit komt vooral omdat de mens doorgaans een teveel aan afmeting heeft, teveel ballast. De opleiding tot micronaut vereist dat men zich klein maakt. Of beter gezegd wegcijfert tot rond het nulpunt. Om dat te doen dient men het lichaam te verlaten. Anders dan de leek vaak veronderstelt komt hier geen microscoop aan te pas. De minimalisatie vindt plaats vanuit de ziel. De ziel is zoals bekend zowel oneindig groot als oneindig fijn. De kunst is af te dalen naar dat fijnste nivo van de ziel…zo rond de nul en niet verder te gaan dan voorbij de nul want dan ben je dus even weg en terugzwemmen van min 1 is geen sinecure kan ik uit ervaring zeggen. Wellicht klinkt het bevreemdend om van zwemmen te spreken omdat de ziel geen vinnen heeft, maar zo’n afdaling is met niets te vergelijken behalve dat je je als een druppel in het water voelt, als een wezen van ziel. De missie van de micronaut is het exploreren van het heelal tussen de atomen onderling, de intelligente interactie en het onderzoek naar de bewuste ruimte binnen het atomaire domein. Het is een adembenemende expeditie, dus het grootste deel van de training bestaat uit ademhalingsoefeningen om het lichaam te verlaten en de adem te gebruiken als sturing van de ziel. Het is wellicht de meest vreemde menselijke ervaring om bewust juist alles wat kenmerkend is voor de mens achter zich te laten, het lichaam, dat wonderbaarlijke ruimtevoertuig. De opleiding wordt gegeven door ervaren Nanonauten. Dit zijn voormalige menselijke entiteiten die zich helemaal ten dienste hebben gesteld voor onderzoek naar de geestige schepping van materie, puur uit brandende nieuwsgierigheid. Het geeft immers een oneindig plezier om door muren te reizen als een vlam door een pakje boter, het wonderbaarlijke te zien en te zijn.
Hoe dichter bij de kern wordt alles vloeibaar, verdampt het en kristalliseert het waar je bij bent. Anders dan bij intergalactische ruimtereizen waar gebrek aan snelheid een probleem vormt, speelt dit in de microkosmologie niet. Het identiek worden met onderzoeksveld brengt een non-lokale onmiddellijkheid met zich mee waarbij tijd en afstand geen enkele rol meer spelen.

Illustratie:Martin Jarrie