De huid van de Biroeanen bestaat uit zeer subtiel neusweefsel, zo ruiken ze precies waar ze moeten zijn. Binnen de evolutionaire stamboom valt de Biroenees in de categorie ‘neushuidigen’.
Zoals algemeen bekend is de neus de ‘zetel van de intuïtie’.
Feitelijk zit men in Biroe de godganse dag rond te neuzen terwijl men rustig blijft zitten in die zetel. Overal zit wel een luchtje aan.
Onberedeneerd weten ze van ongeziene hoeden en randen, vorken en stelen.
Ze ruiken van alles. Vreemd genoeg geven ze zelf geen geur af. Hun huid absorbeert alle aanwezige geuren als voedsel en informatie.
Ook hun hersenen wijken sterk af van die van andere wezens. Biroenese hersenen kruipen
geheel zelfstandig rond in het lichaam als een soort tongvormige slak. Het zijn moet direct geproefd worden zo lijkt het zintuiglijke idee achter dit wezen te zijn.
Over de zin van het leven heeft een onbekend Biroenese filosoof eens gezegd:
‘Het geurloze is goddelijk voor ons, zo subtiel is niets…
en het smakeloze proeven is ultiem, nergens mee te vergelijken…
de zin van het bestaan smaakt nergens naar, heerlijk! ‘