Wat is er heerlijker dan afwateren, een klaterende waterval? Het heeft iets glorieus, fonteinvreugde. Wat is er zinlozer en mooier dan een fontein? Vuurwerk met water…
“Is het edele deel niet de sluiswachter der blaasinstrumenten?” zou Gerard Reve ooit gezegd hebben, al kan dit door geen enkele bron worden bevestigd.
Ik was ooit op een groepbusreis bij de Niagara Falls. We bevolkten een oude afgeschreven stadsbus uit Rotterdam. De bus was overvol omdat de lokale bewoners meeliften met hun marktkoopwaar. Onze reisleider Ngombe had een strak schema opgesteld, we hadden een half uur om de benen te strekken. Met het vertrouwde pneumatische gesis gingen de deuren open. De Rotterdamse haltes hingen nog boven de deuren. Het gesis ging naadloos over in een diepe ruis van de Niagara Falls.
Dat geluid…overweldigend…ik moest meteen zo nodig…nergens een toilet te vinden…overal mensen…was ik dan de enige?…in paniek beende ik rond…tot ik onze Afrikaanse reisleider ontwaarde…’Leg hem hier toch gewoon over de rand!’ zei hij wijzend naar het lage muurtje dat ons van machtige waterval scheidde.
‘Schaamte is een Europees concept’ legde hij uit met een Rotterdamse tongval, geboren en getogen in Crooswijk.
Ik keek om mij heen….vermande mij en legde hem over de rand. In de mist van het kolkende water kon niemand mij zien… Ik liet mijn schaamte varen…alle remming los…
Tot mijn verbijstering hoefde er plots niets meer…geen druppel…
De geprogrammeerde schaamte van het lichaam bleek sterker… Pas terug in de bus kwam de aandrang weer. Ngombe toonde mij hulpvaardig de lege kalebas achterin bij de nooduitgang, in de vorm van een blaas.
We moesten meteen door naar de Kilimandjaro, die enorme berg. Ik was benieuwd wat dat met me zou doen?
Sindsdien heb ik besloten nooit meer mijn plas op te houden, in geen enkel domein.
Schrijven kan het best gezien worden als talige incontinentie.