Informatie als neerslag van betekenis, deze woorden slaan neer.
Op sommige plaatsen bestaat het woord ‘weer’ niet, omdat het klimaat zo constant is, zoals in Indonesië.
Permanente zon en een helder blauwe hemel geven geen neerslag van betekenis.

Zo is er ook iets met het woord nieuws.
Verschil maakt iets tot nieuws.
Voorheen ging de ontwikkeling zo traag en was de wereld nog zo klein, dat er geen verschil werd opgemerkt.
Evolutie gaat nu eenmaal onmerkbaar, traag en gestaag.
Er was weinig nieuws onder de zon: goed nieuws is geen nieuws.
Van lange periodes van vrede en voorspoed is zo goed als niets bekend.
Waarom zou geluk opschrijven dat het gelukkig is?

In geïsoleerde gebieden bestond het begrip tijd niet eens.
Buiten de ‘beschaafde wereld’ droeg men geen horloges, men had immers alle tijd.
Verschil zet kennelijk aan tot taal en begripsvorming.
Hoe extremer de verschillen, hoe duidelijker de begrippen?
Voordat taal ontstond, sloeg betekenis niet neer.
De mens leefde in symbiose met de biologische klok en met de lange seizoenen van moeder natuur.

De ontwikkelingen versnellen zich nog steeds, zodat er geen tijd meer is om al het nieuws nog bij te houden.
De onophoudelijke neerslag lijkt wel een zondvloed van informatie die de betekenis wegspoelt.
Tot reflectie en iets rustig laten bezinken komen we nauwelijks meer toe.
Het weerbericht meldt overstromingen.
Dijken van definities spoelen weg, vervuilde informatie vergiftigt de hele stroom.
Het is tijd voor waterbeheer, het aanleggen van stuwmeren, sluizen, dijken, uiterwaarden.

Moet de informatiestroom worden geordend, gezeefd?
Zijn er zuiveringsinstallaties nodig die een concentraat destilleren van afvalwater?
Zodat één druppel het essence van betekenis bevat?
Wij zijn natuurlijk zelf dergelijke zuiveringsinstallaties.
Reflectie is een natuurlijk gegeven, een stil meer dat weerspiegelt.

Filosofie kan als filter dienstbaar zijn.
Meditatie destilleert één druppel die verdampt.
De hele wereld ruikt ernaar.