Nieuwsgier

De dag voor ik anoniem mijn nier ga doneren kom ik er ‘per ongeluk’ achter…
Mijn onbewuste nieuwsgierigheid bladert illegaal en terloops door het dossier dat op het buro van ‘mijn’ chirurg ligt. Hij moet even nodig naar het toilet.
De avond ervoor heeft hij heerlijk ‘Eikhaas’ gegeten…zo meldt hij cryptisch, terwijl hij haastig de spreekkamer verlaat. Zo lees ik onbedoeld de naam van de gelukkige ontvanger…een beruchte crimineel…met meerdere liquidaties op zijn naam…roker en alcoholist…tot zijn nieren het begeven en…strafproces verdaagd om medische redenen…
Kordate stappen op de gang…daar is de chirurg alweer… ik klap het dossier dicht en doe alsof ik uitkijk over de dakenzee van de stad. In de ruit zie ik mijzelf weerspiegeld als een spookachtige geestverschijning.
Het donatieproject ‘Barmhart’ had mij direct aangesproken, argumenten om het niet te doen ontbraken mij…Had ik niet beter mijn nieuwsgierigheid kunnen doneren?
‘Zo, ben u er helemaal klaar voor?’ vraagt de chirurg zichtbaar opgelucht. Ik kijk hem glazig aan.
‘Ik zie dat u nog ergens mee zit, klopt dat?’ dringt hij voorzichtig aan.
‘Eh, ja… ik bedoel…ik vraag mij af…wat zal ik zeggen..!’ ‘Vraagt u gerust, het is een serieuze stap die we hier samen gaan zetten!’
‘Goed dan, wat is in hemelsnaam Eikhaas?’
‘Ha, als dat alles is kunt u dat beter even opzoeken op het net… ik moet verder met de volgende dat begrijpt u, maar het is zeker een aanrader…in het bos kun je ze soms vinden, het is een paddestoel!’ ,roept de chirurg mij enthousiast na, ’tot morgen!’
Buiten op de parkeerplaats van het ziekenhuis staar ik verweesd naar een platgereden blikje. ‘Ik wil het niet weten’ zeg ik tegen het spook, ‘het gaat om de Eikhaas!’

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *