Als jonge man in wording associeerde ik homoseksualiteit met het Noordpoolgebied. Dit is een heel logisch verband als je de achtergrond kent. Als beginnend roker vond ik mijn toevlucht in de Alaska-sigaret. Van ‘echte’ sigaretten ging ik blaffen als een hond.
De rook met menthol gaf mij een idee van de frisse atmosfeer van de Noordpool. Op het pakje stond een stoere IJsbeer. Bovendien waren het filtersigaretten. Mijn vrienden rookten zware shag met een leeuw op het tabakszakje. Het begon ermee dat ik in hun ogen een watje was. Alleen vrouwen rookten menthol met filter. Het eindigde ermee dat ik zeker een homo moest zijn…stoere ijsbeer of niet. Ik voelde het niet als aanval, waarom zou je je dan verdedigen? Zo werd ik ook wel eens voor hond of varken uitgemaakt. In mijn beleving waren dit fijne dieren waar ik best bij wilde horen. Roken is inmiddels een obsolete bezigheid. Ik zou er alleen nog eens een opsteken als er een varkentje op het pakje zou staan, onweerstaanbaar. Hetzelfde sentiment heeft zich nu gericht op alcoholvrij bier en het niet hebben van tattoo’s. Een echte man drinkt echt bier. Samen dronken worden schept een band die wordt bezegeld door een tatoewaasje met een spelfout.