Morgen begint de gaafste trend ooit.
Modegrillig, niets zo grillig als mode.
Wat gisteren trendy was is morgen slaapverwekkend saai.
De tijdgeest weet niet wat ze wil, maar ze wil het wel nu, onmiddelijk.
Ze wil wel weer eens wat anders…
Sterker nog ze wil permanent iets anders.
Haar labiele staat is de enige constante.
De geest van de tijd wordt heen en weergeslingerd tussen verlangen naar de jeugd en angst voor de oude dag.
Ze gelooft heilig in de waan van de jongste dag en gruwt van ouderdom.
Met een dode, meedogenloze blik kijkt het model van de tijdgeest in de camera’s.
Verveeld, verwend, vermagerd en toch nog ongelukkig?
Is het niet wonderlijk dat de status van luxe, succes en overvloed verbonden wordt met graatmagere, ongelukkige meisjes?
Soms lijken ze zelfs verwaarloosd in schrille tegenstelling tot hun luxueuze aankleding.
Wat doet het met je als je vanwege je toevallige uiterlijk wordt gewaardeerd. > Is die waardering is ergens op gebaseerd?
Is het een persoonlijke verdienste, jong te zijn, mooi volgens wereldvreemde maatstaven?
Zou het daarom worden gevoeld als een miskenning?
Het imago wordt geliefd, de drager van dat imago wordt over het hoofd gezien.
Zo eenvoudig lig het echter niet.
Het wonderlijke is dat het bewust zo geposeerd is, geënsceneerd door een ‘visionaire’ fotograaf/stylist.
De vraag is; wat wordt hier gecommuniceerd?
of wordt hiermee indirect de vraag gesteld;
‘ Wie wordt er nu wel geliefd om wie hij of zij wezenlijk is?’ Zo gezien kan zelfs het meest opprvlakkige aanleiding zijn tot het wezenlijke.
Wie zichzelf kent hoeft niet meer te bedelen om geliefd te worden.

href=”http://www.openbaargeheim.nl/wp-content/uploads/2014/04/foto7.jpg”>